Vitet e fundit gjithnjë e më shumë i është kushtuar vëmendje në nivel sindikatash, politik, organizim dhe sipërmarrje, nevojës për të harmonizuar punën, familjen dhe jetën private. Konsideroni ndër të tjera, pushimin prindëror, oraret fleksibël të punës dhe format e mirëqenies në biznes.
“Puna më ka impenjuar shumë dhe më duket se gjithnjë e më shumë kam pak kohë nga ajo që do të dëshiroja për të qëndruar me vajzën time, dhe pjesa tjetër, edhe për të gjetur kohë për mikeshat e mia duhet të bëj kapërcime të forta. Pra, mundi dhe tensioni i punës nuk qëndrojnë vetëm në zyrë. Kjo më bën që shpesh të ndihem e pakënaqur nga jeta që bëj”.
“Kur mbaroj punën, kam nevojë me dikë me të cilin të qetësohem dhe që mund të më kuptojë. Por ndodh që nga ngarkesat, edhe ditën e nesërme ta filloj punën sërish me bateri të shkarkuara. Për fat, shoku im është një dëgjues i mirë. Mbështetja e tij më ka ndihmuar shumë. Mes të tjerash, duke biseduar, shpesh marr sugjerime apo orientimet e duhura me zgjidhje të shkëlqyera për problemet e mia në punë”.
“Që nga koha që jam nëpunës zyre në burimet njerëzore, kam vlerësuar gjithmonë rëndësinë e një komunikimi të mirë me të rinjtë e punësuar për të stimuluar përkushtimin e tyre. Tani mendoj se kjo po më ndihmon shumë edhe në të dëgjuarit e dy fëmijëve të mi adoleshentë me të gjitha problemet”.
“Nuk është e lehtë për një punonjëse të mbajë bashkë punën dhe familjen. Je gjithmonë nën presion. Por, duhet të them se me aftësitë që kam zhvilluar falë punës time në informatikë, tanimë mund të ndihmoj më mirë fëmijët edhe në problemet e tyre shkollore”.
Këto janë disa nga shembujt e ndryshëm të marrëdhënieve mes familjes dhe punës. I pari thekson ngarkesën që jep puna në jetën private, konfliktin mes dy poleve, si burim i stresit, denoncuar në mënyrë të përsëritur nga psikologët për efektet e tij të dëmshme mbi mirëqenien dhe shëndetin e njerëzve; tre të tjerat janë më komplekse, sepse tregojnë shkëmbimin e mundshëm, jo gjithmonë negativ, ndërmjet punës dhe jetës personale.
Në fakt, vitet e fundit është zhvilluar një ndjeshmëri e madhe ndaj gjetjes së një ekuilibri midis punës dhe jetës personale, i cili bën të mundur zgjerimin e perspektivave fillestare të ndikuara nga pasojat negative në një marrëdhënie të tillë. Si masa legjislative (p.sh. pushimi prindëror), politikat sociale (p.sh. kujdesi ndaj fëmijëve) dhe vendimet e mençura të organizatave publike dhe private (për shembull, orar fleksibël i punës dhe i mirëqenies së korporatave) kanë krijuar kushtet themelore për të ulur konfliktet e mëdha mes punës dhe jetës personale (familjare).
Prandaj, për të korrigjuar besimin e pamundësisë për të ndarë në mënyrë të kënaqshme rolin e punës dhe të familjes, gjithnjë e më shumë po supozohet drejt një perspektivë të psikologjisë pozitive, të aftë të vlerësojë dëshmitë e shumta në favor të ndërvarësisë mes këtyre roleve.
