Në teorinë ekonomike, shkolla austriake e mendimit avokon për liberalizmin dhe ekonominë laissez-faire (ku performanca ekonomike optimizohet kur ka ndërhyrje të kufizuar të qeverisë).
Në kundërshtim me shkollën kejnziane, shkolla austriake e mendimit konstaton se cikli i biznesit drejtohet nga ana e ofertës së ekonomisë, e jo nga kërkesa. Nëse normat e interesit janë shumë të ulëta, ne do të kemi mbi-investime. Kjo mund të çojë në tej-prodhim, që mund të shkaktojë një krizë. Gjatë krizës, furnizimi bie derisa të jetë përsëri e barabartë me kërkesën e përgjithshme. Pastaj fillon një cikël i ri.
Sfida kryesore për shkollën austriake nuk është inflacioni, por investimi i tepërt përballë shumë të hollave ose normave të ulëta të interesit që mund të çojnë në një krizë. Shumë para do të thotë se rritja e ofertës monetare është shumë më e lartë se rritja e mallrave dhe shërbimeve në një ekonomi. Kjo çon në inflacion, që është një rritje në çmimet mesatare të të gjitha mallrave, sepse ka më shumë para në dispozicion.
Kjo do të thotë se niveli i duhur i normës së interesit, i quajtur ‘shkalla natyrore e interesit’, është vendimtare për të parandaluar një krizë. Ky lloj i normës së interesit tërheq investime të mjaftueshme për të siguruar punësim të plotë dhe pa inflacion. Nëse norma aktuale është e barabartë me normën natyrore, nuk ka inflacion.
