Një recesion i afërt, një krizë energjetike, inflacion që mbetet konstant deri në vitin 2024. Për të gjitha këto arsye, viti 2023 pritet të jetë një vit me lëkundje të forta.
Luhatshmëria e kursit të këmbimit ka një ndikim të drejtpërdrejtë në kushtet e përgjithshme ekonomike dhe veçanërisht në zinxhirin e furnizimit. Për këtë arsye Shtetet e Bashkuara të Amerikës mund të vuajnë pasojat. Me një rënie të tillë të jenit ndaj dollarit – më pak se 14% që nga 1 janari, prodhimi në Japoni tani është më i lirë se prodhimi në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ndërsa në të kaluarën ishte shumë më i shtrenjtë. Nëse kjo situatë zgjat, ndoshta do të çojë në një zhvendosje të objekteve të prodhimit më pranë klientëve.
Evoluimi i likuiditetit në dollarë është i një rëndësie parësore duke pasur parasysh se operohet në një botë të bazuar në dollarë. Kjo ndikon thellësisht në drejtimin e ekonomisë dhe të aseteve financiare. Ka disa mënyra për të llogaritur likuiditetin në dollarë. Një praktikë e zakonshme është ndjekja e evolucionit të ofertës monetare të dollarit në ekonomitë kryesore. Likuiditeti në dollarë arriti një rekord të lartë në periudhën e pandemisë së Covid, me bankat qendrore që hapën masivisht rubinetat e kredisë. Por që atëherë gjërat kanë ndryshuar. Kthimi i inflacionit i ka detyruar bankat qendrore të adoptojnë një politikë monetare më kufizuese. Edhe Banka e Japonisë, e cila ka qenë prej kohësh mënjanë, sinjalizoi këtë javë se mund të fillojë të braktisë vitet e politikave ‘ultra’ të lirshme për të trajtuar inflacionin mbi objektivin. Kjo çon në një tkurrje të likuiditetit në dollarë. Sipas vlerësimeve, ajo është kthyer në nivelet e arritura në vitin 2015, kur Kina zhvlerësoi juanin. Duke pasur parasysh se inflacioni ndoshta nuk do të zhduket brenda natës, duke i detyruar kështu bankat qendrore të qëndrojnë në kampin e armikut për mjaft kohë, pritet që tkurrja të vazhdojë të paktën në afatin e afërt; d.m.th. në tremujorin e parë apo edhe në tremujorin e dytë të 2023-shit.
Që nga niveli i tij i lartë dhjetëvjeçar rreth zonës 114 në fund të shtatorit, indeksi i dollarit ka ndjekur një prirje të theksuar rënëse. Nëse rënia vazhdon, ky do të ishte një lajm i mirë për fillimin e vitit 2023. Një dollar i fortë është një faktor negativ për ekonominë globale pasi ndikon në buxhetet në mbarë botën. Sipas Fondit Monetar Ndërkombëtar, rreth gjysma e huave ndërkufitare dhe letrave me vlerë të borxhit ndërkombëtar janë në dollarë. Tregjet në zhvillim janë zakonisht më të cënuarit, veçanërisht sektori privat i korporatave, i cili tenton të ketë nivele të larta të borxhit të shprehur në dollarë. Ndërsa normat globale të interesit janë rritur, kushtet financiare janë shtrënguar ndjeshëm për shumë vende. Një dollar më i fortë vetëm sa i përkeqëson këto presione, veçanërisht për disa tregje në zhvillim që tashmë janë në rrezik të lartë për sa i përket shqetësimeve të borxhit.
Në më pak se tre muaj, narrativa për monedhën e eurozonës gjithashtu ka ndryshuar në mënyrë drastike. Në fund të shtatorit, EUR/USD arriti një nivel më të ulët 20-vjeçar në rreth 0.95 që është në përputhje me kulmin e indeksit të dollarit. Tani ai rri pezull në zonën midis 1.06 dhe 1.07. Kur pozicionimi neto i euros është ekstrem, zakonisht pason një fryrje e fortë. Në këtë rast specifik, rimëkëmbja u ushqye gjithashtu nga politika monetare, ku Banka Qendrore Europiane ishte më agresive dhe bazat më të mira se sa pritej. Në periudhën afatshkurtër dhe afatmesme, ndjenja pozitive ka të ngjarë të vazhdojë të dominojë. Por EUR/USD duhet të grumbullojë shumë energji për të pastruar zonën 1.0775, e cila shërben si rezistencë javore. Kjo mund të jetë e ndërlikuar në mungesë të ndonjë lëvizjeje reale të tregut gjatë dy javëve të ardhshme. /Scan tv/
